Rozdział 17 Reguły niezatwierdzonej, mówiący o kaznodziejach, można byłoby streścić w następującym zdaniu: „Bracia, wystrzegajmy się wszyscy wszelkiej pychy i próżnej chwały”[1].

W refleksji nad rozdziałem 16 mówiliśmy o dwóch sposobach ewangelizacji, jakie ma do dyspozycji misjonarz franciszkański, gdy jest posłany, aby „głosić wiarę” braciom, którzy nie znają Dobrej Nowiny Ewangelii. Z kolei rozdział 17 pomaga sfinalizować poprzedni, ponieważ święty z Asyżu przypomina nam: „Wszyscy bracia niech głoszą kazania czynami”[2].
W tym rozdziale możemy zauważyć troskę Biedaczyny z Asyżu o braci kaznodziejów, troskę, która dziś, po 800 latach historii, jest nadal bardzo aktualna: głoszenie Ewangelii nie może rodzić się z dumnego serca ani być owocem poszukiwania próżnej chwały.
Wraz z rozwojem technologii i mediów społecznościowych możemy łatwo ulec pokusie wykorzystywania głoszenia Ewangelii nie jako okazji do rozpowszechniania orędzia Pana, ale jako obłudnego parawanu do autopromocji. Poszukiwanie rekompensaty, poklasku i uznania, aby wypełnić naszą egzystencjalną pustkę i frustrację, jest na porządku dziennym. Wystarczy wejść na pół godziny do mediów społecznościowych, aby uświadomić sobie, że w imię ewangelizacji sporo braci i sióstr zanurza się w pewien wir, graniczący z absurdem, w poszukiwaniu wielu polubień strony i jej zwolenników.
Franciszek wzywa nas do pokory, przypomina nam, że jesteśmy stworzeniami, prostymi narzędziami Boga, kiedy pisze: „I wszelkie dobro odnośmy do Pana Boga najwyższego i uznawajmy za Jego własność, i dziękujmy za wszystko Temu, od którego pochodzi wszelkie dobro” [3].
Franciszek bardzo jasno mówi o tym, że przepowiadanie nie jest dla wszystkich, ponieważ wymaga pewnej dojrzałości i przygotowania. Widać to wyraźnie m. in. w słowach, które Franciszek kieruje do św. Antoniego w jednym ze swoich listów:

„Bratu Antoniemu, biskupowi memu, brat Franciszek przesyła pozdrowienie. Uważam to za dobre, że wykładasz świętą teologię braciom, bylebyś tylko podczas tego studium nie gasił ducha modlitwy i pobożności, jak mówi reguła”[4].

Czego szukamy, gdy głosimy wartości ewangeliczne? Jakie są nasze motywacje w głoszeniu wiary?
Na tym kończę dzisiejszą refleksję.

Fr. Elio J. ROJAS

[1] 1Reg 17, 9.
[2] 1Reg 17, 3.
[3] 1Reg 17, 17.
[4] List do św. Antoniego.