W dniach 4-6 listopada 2022 r. w Asyżu odbyła się druga konferencja dla postnowicjuszy z domów formacyjnych Zakonu z Padwy, Rivotorto i Rzymu (Seraphicum) oraz dla ich wychowawców i sióstr klarysek urbanistek z klasztorów federacji św. Klary z Asyżu.
Tematem konferencji był proces kanonizacyjny św. Klary, rozpoczęty w 1253 r., czyli w roku śmierci naszej świętej, a zakończony jej kanonizacją dokonaną z woli papieża Aleksandra IV w 1255 r.
4 listopada różne grupy rozlokowały się we „Franciscanum”, Rivotorto i Świętym Konwencie. Nazajutrz, 5 listopada, spotkanie odbyło się przy kościele św. Damiana, nieprzypadkowym miejscu na rozpoczęcie cyklu wykładów, gdyż to właśnie tutaj Klara przeżyła większość swojego życia.
Przez wszystkie dni prelegentem był fr. Marco GUIDA OFM, profesor Papieskiego Uniwersytetu Antonianum w Rzymie. Konferencję rozpoczął od wprowadzenia w postać Klary, wychodząc od Źródeł franciszkańskich, a konkretnie od znajdujących się tam znacznych świadectw dotyczących kanonizacji asyskiej świętej. Rano przewidziano wizytę w sanktuarium i powrót do miejsca zakwaterowania na obiad. Po południu kontynuowano studium w Świętym Konwencie, a następnie dokonano podziału na grupy dyskusyjne, w których pojawiły się liczne i interesujące oddźwięki: przede wszystkim potwierdzono bliską więź między braćmi z Pierwszego Zakonu i siostrami klaryskami z Drugiego Zakonu oraz potrzebę pogłębienia duchowości klariańskiej na różnych etapach formacyjnych. Bardzo wymownym momentem były pierwsze nieszpory w sugestywnej kaplicy brata Eliasza w Świętym Konwencie, po których spożyto kolację, będącą kolejną okazją do nawiązania nowych relacji i wymiany poglądów i propozycji.
6 listopada w bazylice dolnej została odprawiona Msza św., po której odbyło się ostatnie spotkanie, mające na celu uaktualnienie tematów i propozycji przedstawionych w różnych podgrupach, a zarazem podsumowujące ten krótki, ale intensywny weekend przeżyty w braterstwie i komunii.
Na zakończenie formacyjnego weekendu pojawiło się wiele sugestii do refleksji i pracy, a wśród nich chęć i nadzieja na możliwość ponownego zorganizowania innych podobnych spotkań, by w przyszłości więź łącząca współbraci z klaryskami mogła nadal rozkwitać w stylu serafickim, czyli na wzór św. Franciszka i św. Klary.
Fr. Sebastiano CONTRI
