Niedziela 14 kwietnia 2024 r. była dniem o wielkim znaczeniu dla wspólnoty w Karşıyaka (Izmir), ponieważ naznaczyła powrót braci mniejszych konwentualnych do parafii św. Heleny. Wydarzenie to było obchodzone uroczyście i radośnie, symbolizując nowy rozdział w historii tego kościoła i jego wspólnoty.
Najważniejszym momentem było kanoniczne objęcie parafii przez fr. Adriana BACIU, który otrzymał uprawnienia kościelne z rąk abp. Martina KMETEC OFMConv, metropolity Izmiru. Akt ten oficjalnie wytyczył powrót współbraci do duchowego przewodzenia w parafii, co dokonało się po nieobecności trwającej od 2011 r.
Parafia św. Heleny była obsługiwana przez franciszkanów od 1997 r. do 2011 r., kiedy to musieli ją opuścić ze względu na pewne okoliczności utrudniające działalność. Dzisiaj kustodia generalna Bliskiego Wschodu i Ziemi Świętej z wielką radością podejmuje na nowo służbę w tej wspólnocie parafialnej.
Powrót Zakonu niesie ze sobą odnowioną nadzieję i wzmocnione zaangażowanie w służbę lokalnej wspólnocie. Obecność franciszkanów nie tylko zapewnia wiernym istotne wsparcie duchowe, ale także stanowi zauważalną więź z długimi dziejami kościoła św. Heleny i jego misją w regionie.
Na zakończenie Mszy św. kustosz prowincjalny fr. Anton BULAI zwrócił się do wszystkich z zachętą: „Bracia, powróciliśmy tu jak uczniowie z Emaus. Przyszliśmy opowiadać o Chrystusie, opowiadać, jak Go poznaliśmy. Słyszeliście z Pisma Świętego, że sam Jezus ukazał się pośród nich i powiedział: Pokój wam! Będziemy opowiadać o Chrystusie i jestem pewien, że Jezus będzie z nami i powie: Pokój wam! Wróciliśmy dlatego, bo was kochamy. Przyszliśmy, aby was kochać. I chciałbym pokornie dodać jeszcze jedną rzecz: kochajcie naszego nowego proboszcza fr. Adriana BACIU, kochajcie gwardiana fr. Iosifa ROBU i fr. Mosesa FIDELIS”.
Wspólnota zakonna w Karşıyaka z entuzjazmem podejmuje ten nowy etap działalności duszpasterskiej i z ufnością i nadzieją patrzy w przyszłość. Powrót braci mniejszych konwentualnych otwiera znaczący czas odnowy i duchowego wzrostu dla wszystkich, a zarazem staje się latarnią światła i nadziei w życiu wspólnoty.
Fr. Marian-Emanuel VĂTĂMĂNELU
