13 czerwca 2022 r. na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie odbyła się publiczna obrona rozprawy doktorskiej fr. Radosława KRAMARSKIEGO z prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Polsce (Kraków).
Celem pracy, zatytułowanej Zaangażowanie ekologiczne powinnością moralno-społeczną w świetle katolickiej nauki społecznej, było „ukazanie problematyki ochrony środowiska naturalnego jako powinności etyczno-społecznej”.
Waga problematyki wynika m.in. z faktu ciągle występujących zagrożeń środowiska. Należy podkreślić, że jest to zagadnienie aktualne, interesujące i jakościowo ważne nie tylko w sferze naukowych dociekań, ale także praktycznych rozstrzygnięć w ramach życia społecznego. Jest ono także nowatorskie, ponieważ brak w dotychczasowej literaturze naukowej całościowego ujęcia tego problemu w perspektywie katolickiej nauki społecznej. Uzasadnieniem podjęcia tego tematu jest współczesna degradacja świata przyrody i kryzys ekologiczny, które wywołują powinność troski o zagrożone ekosystemy.
Praca licząca 180 stron, oparta na tekstach źródłowych i najnowszych opracowaniach naukowych, składa się z pięciu rozdziałów, w których zostały poruszone następujące kwestie: geneza wrażliwości i zaangażowania na rzecz ekologii, nauka społeczna Kościoła na tematy ekologiczne, priorytet ekologii ducha w katolickiej nauce społecznej, duszpasterstwo ekologiczne, współpraca Kościoła z różnymi instytucjami ekologicznymi.
Rozprawa charakteryzuje się wysoką wartością poznawczą i naukową zawartych w niej analiz, syntez i końcowych wniosków. Stanowi ważny głos we współczesnych debatach, dyskusjach i sporach dotyczących ochrony środowiska. Jest przy tym całkowicie wolna od prób ideologizacji przedstawionych problemów, co jest dzisiaj dość częstą tendencją.
Warto też podkreślić, że ten głos współczesnego Kościoła ma swoje głębokie tradycje, zwłaszcza w charyzmatycznej postaci św. Franciszka z Asyżu i jego duchowych synów. Ukazanie powiązań między franciszkanizmem a katolicką nauką społeczną stanowi niewątpliwie dodatkowy atut opracowania.
Promotorem pracy doktorskiej był ks. prof. dr hab. Tadeusz BORUTKA (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie); recenzentami: ks. prof. dr hab. Paweł BORTKIEWICZ (Wydział Teologiczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) i ks. prof. dr hab. Henryk SKOROWSKI (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie). Komisji przewodniczył ks. prof. dr hab. Henryk SŁAWIŃSKI (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie).
Po prezentacji rozprawy przez jej autora zebrani wysłuchali dwóch recenzji, w których mówcy potwierdzili wysoką wartość doktoratu i ocenili go bardzo pozytywnie.
Następnie członkowie komisji publicznej obrony pracy doktorskiej zadawali doktorantowi pytania. Z możliwości tej skorzystali również niektórzy z pozostałych uczestników spotkania, zarówno świeccy, jak i duchowni.
Po uzyskaniu odpowiedzi ze strony doktoranta komisja udała się na posiedzenie niejawne, aby po chwili ogłosić, że podjęła jednomyślną decyzję o złożeniu wniosku do Rady dyscypliny „nauki teologiczne” o nadanie fr. Radosławowi KRAMARSKIEMU stopnia doktora nauk teologicznych.
Rozprawie doktorskiej przysłuchiwali się: wikariusz prowincji krakowskiej fr. Mariusz KOZIOŁ, współbracia z klasztorów w Krakowie (fr. Roman BANASIK, fr. Bolesław RACZEK, fr. Piotr CUBER), w Szklarskiej Porębie (fr. Przemysław JANIK), w Sanoku (fr. Rafał ANTOSZCZUK) i we Wrocławiu (fr. Ryszard WRÓBEL), księża z archidiecezji krakowskiej i przemyskiej, diecezji sosnowieckiej i bielsko-żywieckiej, przedstawiciele parafian z Rychwałdu, Dąbrowy Górniczej – Gołonogu i Wrocławia oraz przyjaciele i znajomi doktoranta.
Tekst i zdjęcia: fr. Ryszard WRÓBEL
