Na początku września 2022 r. miałem okazję przeżyć doroczne rekolekcje w Libanie razem z braćmi z kustodii prowincjalnej Bliskiego Wschodu i Ziemi Świętej.
Jeden z punktów do osobistej medytacji został zaczerpnięty od Davida STEINDL-RAST, mnicha benedyktyńskiego, który w swojej książce The Way of Silence: Engaging the Sacred in Daily Life (Droga ciszy: angażowanie sacrum w codzienne życie) pisze:
„Podczas poprawiania rękopisu lepiej jest, żebym skupił się na tekście, a nie na Bogu. Jeśli mój umysł jest podzielony między dwie rzeczy, błędy prześlizgną się jak małe rybki przez rozerwaną sieć. Bóg będzie obecny właśnie w pełnej miłości uwadze, jaką poświęcam powierzonej mi pracy. Oddając się całkowicie i z miłością temu dziełu, oddaję się w pełni Bogu. Dzieje się tak nie tylko w pracy, ale także w rozrywce, powiedzmy w obserwowaniu ptaków czy oglądaniu dobrego filmu. Bóg musi radować się we mnie, gdy ja raduję się w Bogu. Czyż ta komunia nie jest istotą modlitwy?”
Te słowa pomogły mi bardziej docenić organizację rekolekcji przez fr. Felician TAMAȘ, rozważania zaproponowane przez fr. Virgil BLAJ, czas spędzony na poznawaniu braci przy posiłku, adorację eucharystyczną, spacery w nieznanym krajobrazie, wspólne wieczory z frisbee dzięki życzliwości fr. Andrew HOCHSTEDLER.
Przed rekolekcjami, w ramach spotkania z definitorium kustodialnym poświęconego zagadnieniom sprawiedliwości, pokoju i integralności stworzenia, zostałem zachęcony do głębszej refleksji nad znaczeniem tych wartości jako DNA franciszkanów. Każdy z braci z kustodii zainspirował moje pisemne przemyślenia, owoc zrodzony we mnie w czasie naszych rekolekcji. W najbliższych tygodniach zajmę się poprawieniem i korektą mojego tekstu, uważając, aby błędy nie prześlizgnęły się przez sieć, a w Adwencie podzielę się tą pracą z braćmi z Zakonu.
Fr. Michael LASKY, delegat generalny ds. sprawiedliwości, pokoju i integralności stworzenia
