Przed stu laty, 28 kwietnia 1918 r., w rzymskiej bazylice św. Andrzeja „della Valle” św. Maksymilian KOLBE został wyświęcony na kapłana.
Wydarzenie to zostało wspomniane przez międzynarodowe Rycerstwo Niepokalanej w dniu 28 kwietnia 2018 r. podczas uroczystej Mszy św. (w tej samej bazylice wyżej wymienionej), której przewodniczył prezes międzynarodowy fr. Raffaele DI MURO. W uroczystości wzięli udział najwyżsi przedstawiciele włoskiego Rycerstwa Niepokalanej, chcąc tym samym złożyć hołd świętemu założycielowi.
W znanym liście do matki z listopada 1918 r. św. Maksymilian we wzruszających słowach opisuje swoje święcenia:
„28 rano po modlitwach porannych, wspólnie odmówionych w kaplicy, wyszedłem (z innymi mającymi się święcić), aby się przygotować, a około siódmej wyszliśmy z kolegium, kierując się do kościoła św. Andrzeja «della Valle», gdzie miały się odbyć święcenia ogólne. Przyszedłszy do zakrystii, ubrałem się w szaty diakońskie i odmawiałem z innymi modlitwy przygotowawcze do – pierwszej Mszy św. (bo doprawdy podczas święceń nowo wyświęceni odprawiają już Mszę św.). Ustawiano nas potem w rząd po dwóch według święceń, które mieliśmy przyjąć, a było nas więcej niż stu z różnych zakonów i klerycy świeccy i z różnych narodowości; był nawet jeden Murzyn, co się święcił, a drugi również Murzyn usługiwał z innymi kardynałowi przy święceniach. Jaki to piękny widok: wszyscy połączeni pomimo takich różnic węzłem religii katolickiej i miłości bratniej w Panu Jezusie. (…) Najpierw odbyła się tonsura, święcenia mniejsze, subdiakonat, diakonat (bo na święceniach ogólnych zwykle wszystkie święcenia się udzielają); do święceń kapłańskich było nas może 20. Wreszcie wezwano po imieniu nas na środek z ławek i po litanii do Wszystkich Świętych, podczas której mający się święcić na subdiakonów, diakonów i księży leżeliśmy na ziemi, rozpoczęła się funkcja (obrzęd) święcenia. Po święceniu, przed podniesieniem, byliśmy już księżmi i razem z Jego Eminencją kardynałem wymawialiśmy prócz innych modlitw Mszy św. także słowa konsekracji. Całą tę sprawę uznaję z wdzięcznością jako dar uproszony przez Niepokalaną naszą wspólną Matuchnę. Ileż to razy w życiu, a szczególnie w ważniejszych jego przejściach, doznałem szczególnej Jej opieki. Chwała zatem Sercu Przenajświętszemu Pana Jezusa przez Niepokalanie Poczętą, co jest narzędziem w ręku miłosierdzia Bożego do rozdawania łask. Całą też mą ufność na przyszłość w Niej pokładam” (Pisma, nr 19).
Dzień później, 29 kwietnia 2018 r. o godz. 17.30, prezes międzynarodowy MI – w obecności licznych wiernych – przewodniczył Mszy św. w kościele św. Andrzeja „delle Fratte”, w którym sto lat temu św. Maksymilian odprawił swoją pierwszą Mszę św.
Były to dwa intensywne i pełne emocji wydarzenia, w których Rycerstwo Niepokalanej postanowiło wspomnieć polskiego świętego w jego godnym podziwu całkowitym oddaniu się poprzez kapłaństwo; oddaniu, które przygotowało heroiczny gest mający miejsce w Auschwitz. Swoim przykładem i swoim przesłaniem św. Maksymilian słusznie może być punktem odniesienia dla dzisiejszych kapłanów.
W tych samych dniach z udziałem ministra generalnego fr. Marco TASCA obchody stulecia święceń odbyły się w polskim Niepokalanowie, klasztorze założonym przez św. Maksymiliana KOLBEGO.
Fr. Raffaele DI MURO, prezes międzynarodowy MI
