Rzym, 14 lipca 2020 r.
Temat: Okres szabatowy – normy ogólne (por. Konstytucje, art. 181, §§ 1-2)

Drodzy bracia,
pokój wam!

Ostatnie kapituły generalne, nadzwyczajna w Nemi w 2018 r. oraz zwyczajna w Asyżu i w Collevalenza w 2019 r., dały Zakonowi uzupełnione i poprawione prawodawstwo: Konstytucje i Statuty generalne. Wszystkie prowincje i kustodie są obecnie zobowiązane do odnowy i rewizji swoich Statutów, aby były one zgodne z prawem Zakonu.
Konstytucje (art. 7, § 4) postanawiają, że przed ogłoszeniem Statuty prowincjalne powinny być przedłożone ministrowi generalnemu, aby ze swoim definitorium „zbadał i potwierdził ich zgodność z prawem własnym Zakonu”.
Jedną z kwestii, która powinna być uregulowana w Statutach prowincjalnych lub kustodialnych, jest okres szabatowy. Otóż artykuł 181, § 2 Konstytucji brzmi następująco:

§ 2. Minister lub kustosz, za zgodą swojego definitorium, może pozwolić na odbycie okresu szabatowego braciom, którzy o to się zwrócą z uzasadnioną prośbą. Ogólne kryteria związane z przyznaniem tego czasu powinny zostać określone przez Statuty prowincjalne lub kustodialne.

Aby zarząd Zakonu mógł potwierdzić, że te „ogólne kryteria” dotyczące okresu szabatowego, które zostaną włączone do odnowionych Statutów prowincjalnych lub kustodialnych, są zgodne z prawem Zakonu, należy podać pewne wyjaśnienia w tej kwestii.
Okres szabatowy jest opisany w Discepolato francescano. Ponieważ kapituła generalna w 2019 r. nie zatwierdziła nowego tekstu, obowiązującym pozostaje ten z 2007 r. Pojawiają się tu dwie trudności: pierwszą stanowi fakt, że Discepolato francescano z 2007 r. to tekst, który będzie poprawiany w oparciu o uchwałę kapituły generalnej z 2019 r. (por. Uchwały zatwierdzone, 4.1); druga polega na tym, że zawarty w tym tekście opis okresu szabatowego nie jest już zgodny z obowiązującym prawem własnym.

W związku z powyższym,

– na mocy władzy przysługującej z prawa ministrowi generalnemu, zgodnie z kanonem 622 Kodeksu Prawa Kanonicznego i artykułem 203 Konstytucji, w myśl kanonu 31, § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego,
– w celu zapewnienia prowincjom i kustodiom dokładnych wskazań i narzędzi prawnych niezbędnych do określenia ogólnych kryteriów przyznawania okresu szabatowego (por. Konstytucje, art. 181, § 2),
– po uzyskaniu pozytywnej opinii definitorium generalnego na sesji w dniu 4 lipca 2020 r.,

niniejszym pismem

ZARZĄDZAM

ogólne normy dotyczące okresu szabatowego (por. Konstytucje, art. 181, § 2):

  1. okres szabatowy jest sprzyjającą okolicznością, jedną ze „stosownych pomocy dla wzrostu duchowego oraz poszerzenia horyzontów kulturalnych” (por. Konstytucje, art. 181, § 1), daną zakonnikowi na ważnych etapach życia, takich jak jubileusz profesji wieczystej (i/lub święceń kapłańskich), to jest co 25 lat, albo w wyjątkowych przypadkach (np. po długim okresie pobytu na misjach ad gentes czy pełnienia posługi wyższego przełożonego itp.), które za każdym razem zostaną wnikliwie rozważone i rozeznane z własnym ministrem/kustoszem;
  2. okres szabatowy ma być zwykle przeżywany w klasztorze Zakonu, a w przeciwnym razie, na przykład w przypadku studiów podjętych w jednym z ośrodków formacyjnych nie należących do naszego Zakonu, należy skrupulatnie przestrzegać norm dotyczących nieobecności w domu zakonnym, najwyżej przez rok w ciągu całego tego okresu (extra domum: KPK, kan. 665, § 1), albo norm dotyczących indultu extra claustra, najwyżej przez trzy lata, nawet jeśli nie następują po sobie (KPK, kan. 686, § 1);
  3. najdłuższy czas trwania okresu szabatowego nie może przekraczać dwunastu miesięcy;
  4. cele i program okresu szabatowego powinny być przedstawione przez zainteresowanego, a następnie uzgodnione i zaaprobowane przez przełożonego wyższego (KPK, kan. 620);
  5. wydatki na okres szabatowy należy odpowiednio wcześniej i w sposób szczegółowy uzgodnić z przełożonym wyższym, który wraz ze swoim definitorium powinien je zatwierdzić w zależności od możliwości finansowych prowincji lub kustodii;
  6. w okresie szabatowym bezwzględnie zabronione jest zakonnikowi przyjmowanie urzędów lub stanowisk kościelnych, nawet tylko tymczasowo, jak na przykład proboszcza, wikariusza parafialnego, kapelana, wykładowcy itp.;
  7. przyznanie okresu szabatowego na wyżej wymienionych warunkach należy do ministra lub kustosza prowincjalnego, za zgodą jego definitorium, poprzez wydanie dokumentu powiadamiającego zainteresowanego, przynajmniej pokrótce, o ustalonych tu kryteriach. W razie potrzeby do tego aktu można dołączyć szczegółową umowę, analogicznie jak postępuje się w podobnych przypadkach (por. Statuty generalne, nr 47, § 5).

Normy ustanowione w niniejszym zarządzeniu powinny być uwzględnione w rewizji Statutów prowincjalnych lub kustodialnych, aby mogły otrzymać potwierdzenie zgodności z prawem własnym Zakonu (por. Konstytucje, art. 7, §4).

Niniejsze ogólne zarządzenie wykonawcze wchodzi w życie z dniem dzisiejszym, 14 lipca 2020 r.

                In fede,

Fr. Carlos A. Trovarelli
Minister generalny

Fr. Tomasz Szymczak
Sekretarz generalny

pobierz >>>