Formacja ustawiczna CFF w Chicago 

Jedna z najbardziej zaskakujących wypowiedzi papieża Franciszka została skierowana do kapłanów: „Bądźcie pasterzami o zapachu owiec” (Msza św. Krzyżma, 28 marca 2013 r.). Jest to wspaniałe i prowokujące nawiązanie do Ewangelii, do solidarności Boga ze wszystkimi ludźmi, aż po dzielenie tego samego stanu z najbiedniejszymi. Zapewne jest to też wezwanie do ukazania Dzieciątka leżącego w żłobie, zapowiedzianego i spotkanego najpierw przez pasterzy (por. Łk 2), jedynych, którzy rozpoznali Jego „zapach” jako Mesjasza, potomka Dawida, Pasterza-Króla.

Jak ewangeliczni pasterze, współbracia mający do pięciu lat po profesji wieczystej, należący do Conventual Franciscan Federation (CFF), spotkali się w klasztorze św. Bonawentury w Chicago wokół stołu słowa liturgii Bożonarodzeniowej oraz wokół stołu braterskiego dzielenia się i wspólnej refleksji, aby wspólnie poczuć wspaniały zapach Ewangelii, która nigdy nie przestaje zaskakiwać i zadziwiać.
Rekolekcje (29 grudnia 2024 – 2 stycznia 2025) upłynęły pod znakiem rozważań i modlitwy. Wiele miejsca poświęcono na wymianę myśli podczas posiłków przy stole, aby w sposób doświadczalny uchwycić związki znaczeniowe między „zapachem Ewangelii” a „zapachem owiec”. Każdy z uczestników: fr. Antonio MOUALEU, fr. Timothy BLANCHARD, fr. Richard ROME, fr. Christopher Bede THIGPEN, fr. Thomas FETZ, fr. Simon Wahito NJOROGE, fr. Peter Otieno ONYANGO, fr. Christopher Douglas GARCIA, fr. Juan ZÚÑIGA LÓPEZ, fr. Jamie ZARAGOZA, podzielił się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami. Biorąc pod uwagę ich różne pochodzenie, wnieśli swoje własne receptury i wyczucie w przygotowywanie potraw, stołu, obsługę, aby razem zakosztować Słowa słuchanego i spożywanego w komunii, rozumianego po bratersku, odkrywanego w jego zdolności do pocieszania, wskazywania drogi i „dostosowywania się” do każdego smaku i gustu (por. Mdr 16, 20).
W wymianie doświadczeń pojawiły się elementy weryfikacji własnego powołania, posługi, stylu braterskiego i franciszkańskiego, co odbywało się w przyjaznej i spokojnej atmosferze. Dzięki wspólnocie, która nas gościła, możliwe było także skupienie się na kilku drobnych aspektach kształtujących i wyrażających posługę każdego z nas, a zarazem mogących pozbawić smaku i skuteczności świadectwo i autentyczność franciszkańskiego wyboru. Kładąc szczególny nacisk na naukę społeczną Kościoła, nie pominięto przerażającego problemu marnotrawstwa żywności, będącego społecznym wyrazem męczącej relacji z rzeczami, z konsumpcją, z ubóstwem, jak też zewnętrznym wyrazem pewnej duchowej bulimii.
Na początku obchodów osiemsetlecia Pieśni słonecznej wydawało się czymś stosownym zaczerpnąć z całej kreatywności typowej dla tradycji franciszkańskiej, aby wykorzystać czas z poszanowaniem zwykłego rytmu i zastanowić się w sposób alternatywny, całościowy i duszpasterski nad tematami życia duchowego i służby ludowi Bożemu, próbując przełamać stereotypy poprzez szczerą rozmowę przy stole, gdzie „wonne słowa Pana” (1 Lw 2, 19) przechodzą z książki do uszu i z ust do serca dla życia świata, do którego jesteśmy posłani.

Poniższe książki i artykuły były pomocne podczas rekolekcji:
R. Alves, The Poet, the Warrior, the Prophet (rozdział V: Words which are good to be eaten), Qiqajon 1998; T. Radcliffe, Affectivity and the Eucharist, Qiqajon 2007; Resurrection 2 (Rozważanie synodalne, 1 października 2024 r.); A. Schmemann, For the Life of the World, Lipa 2012.

Fr. Michael LASKY
Fr. Emanuele RIMOLI