W dniach od 1 do 13 czerwca 2024 r. odbyła się kolejna edycja „Projektu Kolbe”, skierowana do współbraci posługujących się językiem angielskim.
Wzięło w niej udział sześciu franciszkanów z federacji AFCOF (African Federation of Conventual Franciscans): fr. Emmanuel Mutune MUTUA i fr. Simon KAARU z prowincji św. Franciszka z Asyżu w Kenii, fr. Evaristo Kabaso MWAPE i fr. Stephen CHISHALA z prowincji świętych pierwszych męczenników franciszkańskich w Zambii oraz fr. Amedeus Cyprian MARO i fr. Simon Leonce NAKEI z kustodii prowincjalnej św. Maksymiliana M. Kolbego w Tanzanii.
Przewodnikami w zgłębianiu duchowości kolbiańskiej i historii życia św. Maksymiliana KOLBEGO byli fr. Piotr BIELENIN oraz fr. Wojciech SZYMCZAK.
Organizatorami „Projektu Kolbe” są: prowincja św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Polsce (Kraków), Centrum św. Maksymiliana w Harmężach oraz Instytut Studiów Franciszkańskich w Krakowie. Projekt ma na celu spojrzenie na dzisiejszą rzeczywistość społeczno-polityczno-eklezjalną w świetle charyzmatu św. Maksymiliana oraz próbę znalezienia w jego myśli i działalności rozwiązań dla współczesnych wyzwań duchowych, zakonnych i apostolskich.
Projekt był realizowany dwutorowo. Bracia uczestniczyli w cyklu wykładów i warsztatów oraz mieli możliwość odwiedzenia miejsc życia, działalności i śmierci św. Maksymiliana.
Spotkanie rozpoczęło się w klasztorze św. Franciszka z Asyżu w Krakowie, gdzie św. Maksymilian założył pierwsze wspólnoty Rycerstwa Niepokalanej, najpierw wśród zakonników, a potem także wśród ludzi świeckich; jego odpowiedzią na zapotrzebowanie stałej formacji stało się wydawanie miesięcznika „Rycerz Niepokalanej”, którego pierwsze numery ukazywały się właśnie w krakowskim klasztorze. Bracia mieli również okazję zwiedzić Stare Miasto, modlić się w katedrze wawelskiej oraz w sanktuariach Miłosierdzia Bożego i św. Jana Pawła II.
Bazą, w której odbywały się wykłady i ćwiczenia, było Centrum św. Maksymiliana w Harmężach koło Oświęcimia. Bracia zapoznawali się tu z myślą kolbiańską, zgłębiając Pisma św. Maksymiliana i interpretując rzeczywistość w ich świetle. Wyjątkowym momentem było poszerzone zwiedzanie KL Auschwitz, obozu koncentracyjnego oraz miejsca śmierci św. Maksymiliana. Był to czas szczególny również dlatego, że uczestnicy projektu mieli okazję zobaczyć mało znaną im historię masowej eksterminacji człowieka i pogardy dla ludzkiego życia, jaka miała miejsce w niemieckich obozach koncentracyjnych. Mieli również możliwość odbycia kilkugodzinnej medytacji na terenie Birkenau (Auschwitz II) lub w bezpośredniej bliskości obozu. Na zakończenie wszyscy udali się kolejny raz do muzeum Auschwitz, gdzie mogli wejść i pomodlić się w celi męczeństwa i śmierci św. Maksymiliana. Dopełnieniem poznawania rzeczywistości obozowej było wstrząsające świadectwo życia w Auschwitz, które pozostawił w formie obrazów „Klisze pamięci” jeden z więźniów, Marian KOŁODZIEJ. Wystawa znajduje się w podziemiach kościoła franciszkanów w Harmężach.
W Centrum św. Maksymiliana uczestnicy spotkali się ze współbraćmi pracującymi tutaj na co dzień, którzy podzielili się swoimi doświadczeniami w szerzeniu dziedzictwa kolbiańskiego poprzez rekolekcje, dni skupienia, spotkania formacyjne, ale także poprzez środki komunikacji społecznej, szczególnie Internet i media społecznościowe. Odwiedzili również misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego, które opowiedziały im o swoim charyzmacie i pracy inspirowanej życiem św. Maksymiliana.
Na zakończenie pobytu w Harmężach bracia celebrowali Mszę św. dla miejscowych parafian. Homilię wygłosił fr. Simon KAARU, a wszyscy wspólnie zaśpiewali pieśń na dziękczynienie w języku suahili.
Kolejnym przystankiem był klasztor-seminarium w Łodzi Łagiewnikach. Po drodze bracia zatrzymali się w narodowym sanktuarium maryjnym Polaków na Jasnej Górze w Częstochowie, gdzie niejednokrotnie modlił się również św. Maksymilian.
Następny dzień był poświęcony czasom dzieciństwa św. Maksymiliana. W Zduńskiej Woli uczestnicy mieli możliwość modlitwy w kościele, w którym rodzice Świętego zawarli sakrament małżeństwa i w którym został ochrzczony ich syn Rajmund. Szczególną lekcją historii była wizyta w domu rodzinnym KOLBÓW.
Ze Zduńskiej Woli bracia udali się do Pabianic, gdzie w kościele parafialnym miała miejsce wizja dwóch koron. Odwiedzili również kościół poświęcony św. Maksymilianowi, w którym w ołtarzu głównym znajduje się ogromnych rozmiarów obraz o. KOLBEGO, który w czasie jego beatyfikacji w Rzymie był umieszczony w „Glorii Berniniego”.
Kolejnym ważnym punktem projektu była wizyta w Niepokalanowie: w klasztorze-wydawnictwie założonym przez św. Maksymiliana. Samo zapoznawanie się z historią i współczesnością klasztoru zabrało kilka godzin. Bracia zwiedzili muzeum poświęcone św. Maksymilianowi, w tym jego dwie cele zakonne, drukarnię, wydawnictwo, szpitalik, redakcję Radia Niepokalanów, bazylikę i cmentarz, a także wzięli udział w obiedzie wraz ze wspólnotą klasztorną. Miejscem celebracji Mszy św. była pierwsza niepokalanowska kaplica, w której przez lata Eucharystię sprawował o. KOLBE. Unaocznieniem tego faktu było użycie podczas liturgii jego ornatu oraz kielicha mszalnego.
Po odwiedzinach klasztoru niepokalanowskiego uczestnicy udali się na nocleg do Niepokalanowa Lasku, miejsca zbudowanego przez św. Maksymiliana jako domu odpoczynku dla braci po wytężonej pracy wydawniczej. Obecnie dom ten służy jako centrum formacyjne Rycerstwa Niepokalanej w Polsce.
Następnego dnia do południa bracia mogli indywidualnie spędzić czas na terenie Niepokalanowa i osobistej refleksji w miejscu tak bliskim św. Maksymilianowi. Wizyta w archiwum była również okazją do zobaczenia zachowanych rzeczy osobistych św. Maksymiliana. Po południu uczestnicy udali się do Warszawy i po krótkim odpoczynku w klasztorze, będącym siedzibą kurii prowincjalnej, udali się na spacer po Starówce.
Pożegnalna kolacja była okazją do podsumowań, podzielenia się swoimi spostrzeżeniami, a także wyrażenia wdzięczności tym wszystkim, którzy umożliwili realizację „Projektu Kolbe”.
Kolejna edycja projektu zaplanowana jest na wrzesień tego roku i będzie skierowana do braci posługujących się językiem włoskim.
Fr. Piotr BIELENIN
