5 maja 2018 r. odbyła się sesja kolbiańska zorganizowana przez Papieski Wydział Teologiczny św. Bonawentury Seraphicum w Rzymie na temat: „Dialog międzyreligijny wzywa Rycerstwo Niepokalanej. Refleksja w oparciu o o. Kolbego”
To zwyczajowe doroczne spotkanie zwoływane jest po to, aby zastanowić się nad nowymi wyzwaniami i aby wnieść wkład i ukierunkowanie w świetle życia i świadectwa wiary św. Maksymiliana KOLBEGO.
Podczas sesji, prowadzonej przez Anna Maria CALZOLARO z Instytutu Misjonarek Niepokalanej O. Kolbego, wystąpili: fr. Silvestro BEJAN OFMConv, delegat generalny ds. ekumenizmu i dialogu międzyreligijnego (EDI) i dyrektor międzynarodowego centrum franciszkańskiego ds. dialogu w Asyżu (CEFID), oraz fr. Raffaele DI MURO OFMConv, dyrektor katedry kolbiańskiej w Seraphicum i prezes międzynarodowy Rycerstwa Niepokalanej.
Fr. BEJAN mówił o „naglącej potrzebie dialogu międzyreligijnego w nauczaniu papieża Franciszka”, podkreślając, że „papież Franciszek często używa słowa «nagłość». W obliczu obecnego świata papież zdecydowanie przywołuje poczucie nagłości. Za każdym razem używa tego słowa w różnych odcieniach: «nagląca potrzeba pokoju», «nagląca potrzeba dialogu i spotkania», «nagląca potrzeba odnowy», «nagląca potrzeba poszukiwania jedności»”. Według papieża, „nie musimy bać się spotkania i prawdziwego dialogu”. Należy budować kulturę spotkania i dialogu, gdyż taka kultura tworzy wartości, nazywane przez Franciszka „wielkimi wartościami moralnymi” (przemówienie z 6 czerwca 2015 r.), które stoją na czele sprawiedliwości, wolności i pokoju”.
W swoim referacie fr. BEJAN podkreślił również, że „poza pokojem, będącym najważniejszą wartością, na liście papieża Franciszka znajdują się: «głód, nędza nękająca miliony osób, kryzys w sferze środowiska naturalnego, przemoc, zwłaszcza popełniana w imię religii, korupcja, degradacja moralna, kryzysy rodziny, ekonomiczny, finansowy, a przede wszystkim nadziei»” (katecheza z 28 października 2015 r.). Papież Franciszek, zgodnie z podejściem Soboru Watykańskiego II, mówi o Kościele, który w konfrontacji z innymi rzeczywistościami wiary nie wyrzeka się własnej tożsamości i głosi – wręcz jest zobowiązany do głoszenia – Chrystusa jako «drogę, prawdę i życie» (J 14, 6), w którym ludzie muszą znaleźć «pełnię życia religijnego i w którym Bóg pojednał wszystko ze sobą» (NA)”.
Fr. Raffaele DI MURO mówił o „Kolbem, Rycerstwie Niepokalanej i dialogu”, zatrzymując się na dialogu ekumenicznym i międzyreligijnym, na relacji o. Kolbego z innymi religiami, co powinno skłaniać „do stałej postawy opartej na coraz większym i szczerym otwarciu serca wobec wszystkich braci”. Podkreślił, że „Maksymilian KOLBE nie zna dialogu międzyreligijnego w taki sposób, jak obecnie rozumiany jest przez współczesną teologię i wrażliwość wierzących. Z używanych przez niego wyrażeń wiemy, że jego podejście do żydów, muzułmanów, buddystów itp. charakteryzuje pragnienie, aby nawrócili się na chrześcijaństwo, jedyną drogę wiodącą do zbawienia. Św. Maksymilian działa z najwyższą subtelnością, dając wspaniałe świadectwo miłości właśnie dzięki swoim zdolnościom konfrontacyjnym, co osiąga najwyższy punkt w Auschwitz. Rycerstwo Niepokalanej może zatem wraz ze światem żydowskim, islamskim, buddyjskim itd. pracować na rzecz pokoju i podnieść ludzkość z dramatów społecznych, które dotykają ją od jakiegoś czasu”. Na zakończenie zaznaczył, że „św. Maksymilian wzywa Rycerstwo Niepokalanej do bycia obecnym w każdej dziedzinie społecznej, do angażowania się w każdym środowisku i podejmowania wszelkiego rodzaju konfrontacji. Istnieje potrzeba Rycerstwa, co poszukuje tych, którzy są otwarci na dialog, którzy, żyjąc w różnych kontekstach wyznaniowych, chcą współtworzyć drogę pokoju i miłości, naznaczoną spokojnym i owocnym dialogiem”.
Potrzeba dialogu została przywołana również w podsumowaniu dokonanym przez dziekana Papieskiego Wydziału Teologicznego św. Bonawentury, fr. Dinh Anh Nhue NGUYEN, który wskazał, że „aby stać się świadkiem Chrystusa i miłości Chrystusa także w dialogu, należy być silnym własną tożsamością i gotowym na konfrontację, bez uprzedzeń, jak tego wymaga kultura słuchania”.
Na zakończenie sesji odbyło się przedstawienie teatralne pt. „Nasi ojcowie” – Kolbe opowiedziany przez Franciszka GAJOWNICZKA (ojca rodziny, za którego o. Kolbe oddał swoje życie), w reżyserii Antonio TARALLO i w interpretacji Davide CAPONE.
Elisabetta LO IACONO, biuro prasowe Seraphicum
Fot. fr. Franciszek CZARNOWSKI OFMConv
