Delegatura prowincjalna na Białorusi 
Prowincja macierzysta: prowincja Matki Bożej Niepokalanej w Polsce (Warszawa) 

Franciszkanie są obecni na Białorusi od XIV wieku. Cennym wsparciem duchowym był przykład błogosławionych męczenników fr. Hermana STĘPNIA i fr. Achillesa PUCHAŁY, którzy podczas okupacji hitlerowskiej oddali swoje życie, aby uratować parafian w Pierszajach. W czerwcu 1943 r. obaj współbracia zostali aresztowani, torturowani, rozstrzelani i spaleni. Po upadku reżimu komunistycznego otwarto kilka małych wspólnot.

Do delegatury należą 3 klasztory i 2 domy filialne, a posługuje w niej 13 profesów wieczystych i 4 profesów czasowych.

Grodno: klasztor i parafia Matki Bożej Anielskiej
Obecność franciszkanów rozpoczyna się w 1635 r. Podczas wojny polsko-szwedzkiej w 1665 r. zakonnicy zostali rozproszeni. W latach 1922-1927 w Grodnie pracował św. Maksymilian Maria Kolbe i wydawał czasopismo „Rycerz Niepokalanej”. W 1989 r. Zakon powrócił do Grodna, a w 1994 r. została otwarta wspólnota. W części dawnego klasztoru znajdują się sale katechetyczne, a bracia mieszkają w zakupionym mieszkaniu oraz korzystają z dawnej plebanii. Współbracia i siostry szensztackie opiekują się klasztorem i parafią, animując różne działania duszpasterskie.

Holszany: parafia św. Jana Chrzciciela i dom filialny
Kościół św. Jana Chrzciciela w Holszanach został zbudowany w XV wieku. Klasztor należał do prowincji polskiej, a w 1686 r. do Litwy. Barokowy kościół św. Jana Chrzciciela został przebudowany w 1770 r. W 1990 r. do parafii w Holszanach powrócili bracia mniejsi konwentualni. Obecnie współbracia prowadzą działalność charytatywną i ewangelizacyjną na całym terytorium.

Świsłocz: parafia św. Franciszka z Asyżu i dom filialny
Na początku lat 90. XX wieku organizację parafii i budowę nowego kościoła w Świsłoczy powierzono fr. Franciszkowi NOWAKOWSKIEMU. W dniu 6 maja 2018 r. kościół został konsekrowany. Dziś bracia posługują w parafii i animują różne działania duszpasterskie.

Iwieniec: klasztor św. Antoniego z Padwy i parafia św. Michała Archanioła
Obecność franciszkanów datuje się od 27 stycznia 1702 r. Z powodu różnych trudności bracia nie kontynuowali swojej posługi. Pierwszym gwardianem i proboszczem był fr. Hilary PRACZ, zaś wspólnotę tworzyli fr. Achilles PUCHAŁA, fr. Celestyn GACEK i fr. Wojciech FRANKIEWICZ. W czasie II wojny światowej kilku braci zginęło oddając życie za wiarę katolicką, a wśród nich wspomniani już fr. Herman STĘPIEŃ i fr. Achilles PUCHAŁA. Po długiej przerwie, w okresie przemian w Europie wschodniej i rozpadu ZSRR, zakonnicy powrócili do Iwieńca w 1990 r. na zaproszenie bp. Tadeusza KONDRUSIEWICZA. Byli to: fr. Wiesław GŁĘBOCKI, fr. Tomasz LACH, fr. Roger ŚWIDERSKI i fr. Kajetan RUBIN, który został pierwszym proboszczem franciszkańskiego kościoła. Remontem klasztoru i kościoła zajął się fr. Władysław SOKOŁOWSKI. Obecnie bracia angażują się w działalność duszpasterską w różnych parafiach.

Udział: klasztor i parafia Niepokalanego Poczęcia NMP
Początki fundacji sięgają 1642 r., kiedy to Józef KORSAK wybudował drewniany kościół i klasztor dla franciszkanów w Udziale. 24 listopada 1851 r. (według kalendarza juliańskiego imperium rosyjskiego) klasztor został zamknięty. 1 lipca 2000 r. biskup witebski Władysław BLIN przekazał to miejsce franciszkanom. Przy kościele powstało narodowe centrum Rycerstwa Niepokalanej. Pierwszym franciszkaninem po kasacie był fr. Mirosław KOPCZEWSKI, potem do pomocy przybył fr. Waldemar KUJAWA. Znajduje się tutaj białoruskie miasto Niepokalanej.

Franciszkańskie centrum misyjne
Sekretariat generalny ds. animacji misyjnej