Prowincja świętych pierwszych męczenników franciszkańskich w Zambii
Prowincja macierzysta: dawna prowincja loretańska w Marche
stanowiąca obecnie część włoskiej prowincji św. Franciszka z Asyżu (Włochy Środkowe)
Papież Pius XI zaapelował do zakonników o otwarcie się na misje ad gentes. Bracia mniejsi konwentualni na kapitule generalnej w 1924 r. przyjęli papieski apel i przekazali go całemu Zakonowi. Na kapitule w 1928 r. prowincja marchijska postanowiła otworzyć misję w Afryce. Bracia przyczynili się do powstania i koordynacji Kościoła lokalnego w Zambii. W 1954 r. misja franciszkańska stała się komisariatem generalnym, a w 1969 r. kustodią generalną. Ze swej strony prowincja NMP Pocieszycielki Strapionych w USA przejęła w 1959 r. odpowiedzialność duszpasterską za północno-zachodnią część kraju (Kasempa, Solwezi, Mwinilunga) poprzez swoich braci obecnych już w Zambii i wraz z innymi braćmi różnych narodowości. W 1996 r. z dwóch kustodii utworzono jedną kustodię generalną, która na kapitule generalnej w 1998 r. stała się prowincją.
Do jurysdykcji należy 148 profesów wieczystych i 34 profesów czasowych. Obejmuje 15 klasztorów i 3 domy filialne. W wielu przypadkach bracia są zaangażowani w obsługę parafii, w różne akcje charytatywne, głoszenie rekolekcji, pracę w szkołach…
Chisamba: dom filialny i parafia św. Antoniego z Padwy (2014 r.).
Ibenga: klasztor i parafia św. Teresy.
Klasztor został otwarty w 1934 r. Przy klasztorze znajduje się cmentarz prowincji.
Ikelenge: klasztor i parafia Najświętszego Serca Jezusowego (1976 r.).
Itimpi: klasztor św. Franciszka z Asyżu (1954 r.).
Klasztor funkcjonuje dzisiaj jako nowicjat dla południowej części Afryki.
Kalala: klasztor i parafia św. Franciszka z Asyżu.
Pierwszy klasztor został otwarty w innym miejscu w 1939 r., ale w momencie wybuchu II wojny światowej został zamknięty przez władze cywilne. Obecny klasztor istnieje od 1948 r. Bracia opiekują się kolonią trędowatych.
Kalumbwa: klasztor i parafia św. Józefa (1932 r.).
Klasztor funkcjonuje jako dom postulatu.
Kanyanga: dom filialny św. Bonawentury i parafia Świętej Maryi Zwycięskiej (2018 r.).
Kapembe: klasztor i parafia św. Kalemby (1965 r.).
Kapiri Mposhi: klasztor św. Maksymiliana Kolbego i parafia Niepokalanego Serca Maryi (1979 r.).
Kitwe: klasztor i parafia św. Antoniego z Padwy (1939 r.).
Luanshya: klasztor i parafia Niepokalanego Poczęcia (1932 r.).
Lusaka: klasztor Mater Ecclesiae i kolegium św. Bonawentury (1991).
Klasztor funkcjonuje jako dom formacyjny dla postnowicjuszy studiujących filozofię w międzyfranciszkańskim instytucie św. Bonawentury. Jest to dom formacyjny filozofii dla AFCOF (African Federation of Conventual Franciscans).
Lusaka i Makeni: klasztor św. Franciszka z Asyżu i parafia Regina Pacis (1975 r.).
Lwawu: klasztor i parafia Maryi Pocieszycielki (1951 r.).
Mansa: dom filialny św. Klary i parafia św. Franciszka z Asyżu (2019 r.).
Mwinilunga: klasztor i parafia św. Antoniego z Padwy (1959 r.).
Ndola: klasztor św. Franciszka z Asyżu i parafia św. Antoniego z Padwy (1961 r.).
Siedziba kurii prowincjalnej. Bracia prowadzą drukarnię, opiekują się centrum duszpasterskim i centrum kształcenia zawodowego (technikum).
Solwezi: klasztor św. Maksymiliana Kolbego i parafia św. Wawrzyńca (1983 r.).
Franciszkańskie Centrum Misyjne
Sekretariat generalny ds. animacji misyjnej