Św. Franciszek pisze w Regule niezatwierdzonej:
„Wszyscy bracia niech będą katolikami, niech żyją i mówią po katolicku” (Reguła niezatwierdzona, 19, 1).

Możemy powiedzieć, że święty z Asyżu nie tylko dokonuje decydującego wyboru kościelnego, ale – bardziej precyzyjnie – że świadomie dokonuje wyboru katolickości[1].

Franciszek świadomie wybiera życie jako brat mniejszy w łonie Kościoła i stąd ewangelizuje świat. Ale co ten rozdział Reguły niezatwierdzonej może powiedzieć nam dzisiaj?
Święty nie wybiera pozostania w Kościele ze względu na świętość i nieskazitelność jego członków, ani dlatego, że ówczesny Kościół był najlepszym modelem instytucjonalnym. Franciszek pozostaje w Kościele dla Chrystusa. Biedaczyna z Asyżu uczy nas, że przynależność do Kościoła opiera się na wierze w Jezusa Chrystusa; wierze, która karmi się słuchaniem, życiem i głoszeniem słowa Bożego; wierze podtrzymywanej przez życie sakramentalne.
Musimy nie tylko być katolikami, ochrzczonymi i zadowolonymi z tego, ale żyć, działać i mówić jak katolicy. Po 800 latach Franciszek wzywa nas do odzyskania naszych katolickich korzeni, do dowartościowania naszej wiary, naszych tradycji, do odzyskania życia sakramentalnego na mocy miłości Chrystusa[2].
Ojciec braci mniejszych wie, że to życie może być przeżywane tylko w kościelnej wspólnocie braterskiej. Wiemy, że samotny wilk umiera samotnie, gdy nadchodzi zima, i że jedna jaskółka nie czyni wiosny. Nie jesteśmy wyspami, jesteśmy powszechnym braterstwem, jesteśmy braćmi.
A my, jak przeżywamy nasze bycie Kościołem? Czy jesteśmy zwykłymi widzami, czy też czujemy się częścią kościelnej wspólnoty braterskiej, pomimo jej ograniczeń?
Pisze Franciszek:
„I Pan dał mi w kościołach taką wiarę, że tak po prostu modliłem się i mówiłem: «Wielbimy Cię, Panie Jezu Chryste, we wszystkich kościołach Twoich, które są na całym świecie i błogosławimy Tobie, że przez święty krzyż Twój odkupiłeś świat»”[3].

Powrócimy do tego tematu przy okazji omawiania 23. rozdziału Reguły niezatwierdzonej[4].

Fr. Elio J. ROJAS


[1] C. Vaiani, La via di Francesco, Milano 2008, 117.
[2] Tamże, 120.
[3] Zob. Testament, 4-10.
[4] Polecamy lekturą dzieła: A. Pompei, Eclesiología Franciscana, w: Manual de teología franciscana, autorzy różni, Madrid 2004, 198-250.