Delegatura prowincjalna w Ekwadorze
Prowincja macierzysta: prowincja św. Maksymiliana M. Kolbego w Polsce (Gdańsk)
Podczas kapituły w 1993 r. prowincja gdańska podjęła decyzję o otwarciu misji w Ekwadorze, jeszcze bardziej wzbogacając obecność Zakonu w krajach Ameryki Łacińskiej. Pierwsi bracia przybyli w czerwcu 1995 r., osiedlając się w Santo Domingo de los Colorados.
Do jurysdykcji należy 13 profesów wieczystych i 4 profesów czasowych. Są 4 klasztory i 1 dom filialny.
Santo Domingo de los Tschila: klasztor i parafia św. Antoniego z Padwy (1995 r.)
Nazwa miasta pochodzi od plemienia Tsáchila, znanego również pod przydomkiem „Colorados” ze względu na pigmentację skóry. Ewangelizację podjęli dominikanie w czasie hiszpańskiej kolonizacji. Dziś jest to duże miasto liczące około 300 tys. mieszkańców. Parafia znajduje się w bardzo biednej dzielnicy na peryferiach miasta. Oprócz posługi duszpasterskiej i ewangelizacji prowadzone są tu znaczące dzieła społeczne delegatury. Fundacja „Radość życia” organizuje różne programy społeczne na rzecz najbardziej potrzebujących w regionie. Wśród nich oferowane są usługi w laboratorium klinicznym.
Tulcán: klasztor św. Franciszka z Asyżu (1999 r.)
Tulcán to miasto liczące około 56 tys. mieszkańców, położone na wysokości 3 tys. metrów w pobliżu granicy z Kolumbią. Od czasu przybycia kapucynów ludność jest bardzo przywiązana do tradycji franciszkańskiej. Nasi bracia, oprócz domu formacyjnego (postulat), opiekują się pięknym kościołem św. Franciszka, chętnie odwiedzanym przez miejscową ludność. Prowadzą również działalność społeczną, oferując pomoc potrzebującym dzieciom w ośrodku charytatywnym „Arka Noego”.
Shushufindi: klasztor i parafia św. Franciszka z Asyżu (1999 r.)
Jest to bardzo młode miasto, założone w 1984 r., na wschodzie Ekwadoru. Z klasztoru można podziwiać szerokie doliny, zbiegające się w kierunku Amazonki i równiny Gran Coca, gdzie występują płytkie doliny. Znajduje się tu misja w Shushufindi, mieście o bardzo gorącym i wilgotnym klimacie, z 14 tys. mieszkańców i dużymi ośrodkami wydobycia ropy naftowej, która jest jednym z głównych zasobów naturalnych kraju. Od 1999 r. zakonnicy prowadzą duszpasterstwo ewangelizacyjne dla około 26 tys. mieszkańców. Regularnie odwiedzają, oprócz dwóch kościołów w centrum miasta, także 50 kaplic na obszarach wiejskich, rozrzuconych w promieniu 50 km. Działa tu również małe dzieło charytatywne „Fundación San Maximiliano”, wspomagające osoby starsze.
Quito: klasztor św. Józefa z Kupertynu i parafia Jezusa Dobrego Pasterza (2014 r.)
Bracia prowadzą typową miejską parafię i animują różne działania społeczne i charytatywne w okolicy. Jeden ze współbraci pełni funkcję kapelana szkoły średniej.
Quito: dom filialny św. Maksymiliana M. Kolbego (2010 r.)
Jest to dom filialny klasztoru św. Józefa z Kupertynu. Stanowi siedzibę delegatury prowincjalnej. Obecnie mieści się tu również dom formacyjny (postnowicjat).
Franciszkańskie Centrum Misyjne
Sekretariat generalny ds. animacji misyjnej