Prowincja Maryi Niepokalanej w Indonezji 
Prowincja macierzysta: prowincja włoska św. Antoniego z Padwy (Włochy Północne) 

W 1937 r. bracia mniejsi konwentualni przybyli na Jawę Zachodnią. Pochodzili oni z Holandii i Belgii i otrzymali od jezuitów parafię w Bogor. Pierwsi współbracia zaangażowali się w budowanie wspólnoty chrześcijańskiej, lecz z powodu różnych trudności misja została zamknięta w 1962 r. Ich obecność i posługa została nagrodzona wstąpieniem do Zakonu dwóch braci: fr. Adeodatusa LAIBAHAS i fr. Ignatiusa Hendra HARSON, którzy niestety zmarli nagle w przeciągu krótkiego czasu. Fr. Adeodatus był przeznaczony przez ministra generalnego fr. Basilio HEISER do otwarcia nowej placówki franciszkańskiej w Północnej Sumatrze.
6 kwietnia 1968 r. bracia z byłej prowincji bolońskiej we współpracy z byłą prowincją sardyńską otworzyli misję. Na kapitule prowincjalnej w Bolonii w 1985 r. misja została erygowana jako kustodia pod wezwaniem Maryi Niepokalanej. Pierwszymi misjonarzami byli: fr. Giuseppe BRENTAZZOLI, fr. Antonio MURRU i fr. Ferdinando SEVERI. Na kapitule generalnej w 2019 r. kustodia została erygowana jako prowincja.

Do jurysdykcji należy 88 profesów solemnych i 36 profesów czasowych. Posiada 8 klasztorów, 3 domy filialne i 1 misję.

Deli Tua: klasztor i parafia św. Józefa Oblubieńca NMP
Jest to pierwsza wspólnota parafialna, która została powierzona braciom przez archidiecezję Medan po ich powrocie do Indonezji. 31 grudnia 1968 r. zainaugurowano nowy klasztor św. Józefa, a 5 kwietnia 1970 r. poświęcono nowy kościół parafialny. Dziś jest tu parafia i kuria prowincjalna.

Medan: klasztor i parafia św. Franciszka z Asyżu (1975)

Bandar Baru: klasztor i parafia Najświętszego Zbawiciela (1970)
Obecność zakonników służy różnym działaniom, a mianowicie parafii, sierocińcowi dla chłopców, niższemu seminarium, gimnazjom i liceom, internatom męskim i żeńskim.

Dżakarta: klasztor i parafia św. Łukasza Ewangelisty (1989)
Bracia rozpoczęli swoją posługę od tworzenia wspólnot oddolnych, aby zapewnić szerokie uczestnictwo w działalności duszpasterskiej.

Simalungun: klasztor św. Bonawentury (1986)
Ten dom jest sercem prowincji ze względu na prowadzoną tu formację początkową, miejscem, gdzie przyszli bracia są przygotowywani do posługi misyjnej.

Tiga Juhar: klasztor i parafia św. Katarzyny ze Sieny (1970)
Współbracia prowadzą szkołę z internatem (od szóstej klasy). Ponadto zarządzają plantacją palm olejowych i owoców.

Kefamenanu: klasztor i parafia św. Antoniego z Padwy (2001)
Bracia włączają się w różnorodną działalność formacyjno-wychowawczą na poziomie przedszkola, szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum, prowadząc męskie internaty dla uczniów gimnazjum i liceum.

Tiga Dolok: klasztor i parafia św. Antoniego z Padwy (2010)
Siedziba nowicjatu.

Lampung: ośrodek duszpasterski Najświętszego Serca Jezusowego i dom filialny (2014)

Namo Pecawir: parafia św. Jana Pawła II i dom filialny (2014)

Tublopo – Timor Indonezja: parafia św. Józefa Robotnika i dom filialny (2021)

Passabe (Timor Wschodni): ośrodek duszpasterski św. Jana Pawła II i dom misyjny (2017)

Franciszkańskie Centrum Misyjne
Sekretariat generalny ds. animacji misyjnej