We wtorek 29 listopada 2016 r., w święto Wszystkich Świętych Zakonu Serafickiego, w kaplicy Franciszkańskiego Instytutu Teologicznego w Roman, został otwarty diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego fr. Antona DEMETER z prowincji św. Józefa Oblubieńca NMP w Rumunii. Na uroczystości byli obecni: ordynariusz diecezji Iași bp Petru GHERGHEL, minister prowincjalny fr. Teofil PETRIȘOR, postulator generalny fr. Damian PĂTRAȘCU, wicepostulator procesu fr. Cristian BLĂJUȚ, liczni zakonnicy i kapłani oraz rzesza wiernych katolickich i prawosławnych.
Fr. Anton urodził się 17 września 1925 r. w Butea, w rejonie Iași (Rumunia). Bezpośrednio po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w niższym seminarium w Hălăucești. Następnie wstąpił do nowicjatu franciszkanów w Săbăoani (1945-1946), a potem studiował filozofię i teologię w Akademii Św. Bonawentury w Luizi-Călugără. Gdy w 1949 r. rząd komunistyczny zawiesił wszystkie zgromadzenia zakonne i skonfiskował ich dobra, powrócił do rodziny. Po dwóch latach pracy na stanowisku księgowego w fabryce zgłosił się do wyższego seminarium w Alba Iulia, gdzie ukończył ostatni rok teologii. Dnia 29 czerwca 1953 r. został wyświęcony na kapłana przez abp. Alexandru Theodora CISAR, ordynariusza Bukaresztu.
Pełnił posługę wikariusza parafii najpierw w kościele w Prăjești, a później w katedrze katolickiej św. Józefa w Bukareszcie. Po zaledwie pięciu latach, w nocy 20 sierpnia 1958 r., został aresztowany i po procesie-farsie skazany na 20 lat ciężkich robót pod zarzutem wpajania dzieciom i młodzieży wychowania mistyczno-religijnego oraz spiskowania przeciwko porządkowi społecznemu. Po kilku dniach pobytu w więzieniu w Jilava koło Bukaresztu donosiciele próbowali wymusić od niego oskarżenia przeciwko innym księżom. Po swoim zdecydowanym sprzeciwie został uderzony młotkiem w kręgosłup, przez co w krótkim czasie został sparaliżowany. Będąc już ciężko chory i nie mogąc podejmować żadnego wysiłku fizycznego, został zesłany na parę lat do dwóch obozów ciężkich robót. W celu coraz większego upodlenia był tam zmuszany do chodzenia na czworakach na swoistego rodzaju miejsce kaźni, gdzie inni więźniowie wykonywali powierzone prace, do których również on był wyznaczany, a których ze względów zdrowotnych nie był w stanie podjąć.
W 1963 r. został ułaskawiony i przymusowo osiedlony w parafii w Oțeleni (Mołdawia), gdzie pomimo wielu ograniczeń ze strony władz komunistycznych starał się przyjąć i wysłuchać wszystkich, którzy zwracali się do niego w różnych potrzebach. W 1979 r., po przejściu na rentę chorobową, zamieszkał w domu zakupionym w pobliżu kościoła parafialnego w Barticești. Dopiero w 1993 r. otrzymał od przełożonych zakonnych dekret obediencyjny kierujący go do klasztoru św. Franciszka w Roman, gdzie w niedawno wybudowanym niższym seminarium i instytucie teologicznym pełnił funkcję spowiednika i ojca duchownego młodzieży. Codziennie, będąc bardzo poszukiwany przez ludzi różnych wyznań, przyjmował liczne tłumy, udzielając każdemu rady i pociechy duchowej.
Fr. Anton zmarł wieczorem 20 grudnia 2006 r. w wieku 81 lat, spośród których 47 spędził na wózku inwalidzkim. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Roman. Od tego czasu jego grób stał się celem pielgrzymek, gdzie wielu wiernych szuka pomocy i wstawiennictwa.
Fr. Damian-Gheorghe PĂTRAȘCU OFMConv, postulator generalny
