Sługa Boży Francesco Costantino MAZZIERI urodził się 25 marca 1889 r. w miejscowości Abbadia di Osimo jako drugie dziecko Francesco i Teresy CURSI. Następnego dnia został ochrzczony w kościele parafialnym „Santa Maria in Cirignano” w Abadia, otrzymując imiona Costantino, Giuseppe i Sante. W wieku sześciu lat, 6 października 1895 r., przystąpił do sakramentu bierzmowania.
Po osiągnięciu wieku szkolnego zaczął uczęszczać, wraz z jednym ze swoich braci, do szkoły podstawowej w Cerretano di Castelfidardo, gdzie w międzyczasie jego rodzina przeprowadziła się, aby być bliżej dziadków ze strony matki. W Castelfidardo poznał braci mniejszych konwentualnych, którzy posługiwali w kościele św. Franciszka. W tym czasie młody Costantino nawiązał bliższy kontakt z jednym kapłanem zakonnym, który poprosił go, aby towarzyszył mu podczas odwiedzin duszpasterskich w okolicznych wioskach. W ten sposób wzrastało w nim powołanie do rodziny franciszkańskiej, a tym samym przygotowywał się do wstąpienia do seminarium.
Nowy etap swojego życia rozpoczął 6 kwietnia 1904 r., gdy przybył do klasztoru św. Franciszka w Montalto, przywdziewając habit zakonny i wstępując do nowicjatu. Po rocznej próbie, w 1905 r., złożył śluby zakonne. Następnie przeniósł się do klasztoru w Montottone, gdzie przez kolejne lata, do 1911 r., uczył się w gimnazjum, a potem studiował filozofię i teologię. W 1909 r. złożył śluby wieczyste. Podczas ostatniego roku studiów w Montottone otrzymał kolejno tonsurę, cztery święcenia niższe i subdiakonat. W 1912 r. przyjął święcenia diakonatu i święcenia kapłańskie. Pierwszym powierzonym mu obowiązkiem była funkcja wychowawcy młodzieży w seminarium franciszkańskim w Republice San Marino. Po pięciu latach został mianowany przełożonym seminarium w Montottone, a następnie sekretarzem prowincji marchijskiej z siedzibą w Osimo.
W 1930 r., gdy dojrzewało w nim powołanie misyjne, twierdząco odpowiedział na wezwanie przełożonych związane z otwarciem nowej misji w Rodezji Północnej (obecnie Zambia). Dnia 22 maja 1930 r., wraz z innymi sześcioma współbraćmi, otrzymał krzyż misyjny w bazylice św. Józefa z Kupertynu w Osimo i wkrótce wyjechał na misje. Był przełożonym misji franciszkańskiej, wykazując się wielką wiarą, mądrością i odwagą w organizowaniu tej nowej placówki. W 1938 r. dekretem Stolicy Apostolskiej misję podniesiono do rangi prefektury apostolskiej, a sługę Bożego mianowano prefektem apostolskim. W 1949 r., po 11 latach pełnienia tej funkcji, został wikariuszem apostolskim w Ndola (Zambia) i biskupem tytularnym Celiana. Święcenia biskupie miały miejsce dnia 13 lutego w bazylice świętych Dwunastu Apostołów w Rzymie. Po dziesięciu latach, w 1959 r., misja została ustanowiona diecezją, a fr. Costantino był pierwszym biskupem Ndola.
Gdy 24 kwietnia 1966 r. nowy ordynariusz diecezji, bp Nicola AGNOZZI OFMConv (wcześniej jego biskup pomocniczy), objął rządy w diecezji, fr. Costantino poprosił, by mógł pozostać zwykłym misjonarzem w jakiejś misji wiejskiej i przeniósł się do misji św. Teresy w Ibenga (Zambia). Pozostawił on swojemu następcy diecezję liczącą 110 tys. katolików, 26 parafii z własnymi kościołami i kaplicami, ponad 40 ośrodków z mniejszymi kaplicami, 50 kapłanów, 80 seminarzystów i ponad 100 sióstr zakonnych, 25 szkół podstawowych, 7 szkół średnich, 4 szpitale, 2 sierocińce i 1 leprozorium.
W ostatnich latach swojego życia, jako zwykły zakonnik, z dala od odpowiedzialnych zadań wynikających z zarządzania diecezją, był gotów podjąć się każdego zajęcia: posługi duszpasterskiej w różnych wiejskich stacjach misyjnych, kierownictwa duchowego w klasztorach żeńskich, odwiedzin chorych. W życiu wspólnotowym był przykładem dla innych zakonników, bodźcem do zanurzenia się w głębokiej modlitwie, do pracy indywidualnej (potrafił robić różańce), a także do budowania jedności braterskiej w ramach rekreacji.
Zmarł 19 sierpnia 1983 r., gdy przygotowywał się do udziału w modlitwach w kościele. Zgodnie ze swoim pragnieniem, został pochowany na cmentarzu w misji św. Teresy w Ibenga. Jego grób od razu stał się miejscem pielgrzymek dla tych, którzy go znali i doświadczyli jego miłości i wsparcia.
Dnia 14 kwietnia 1999 r. otwarto dochodzenie w sprawie beatyfikacji. Po zakończeniu etapu diecezjalnego cała dokumentacja została przekazana do Rzymu, gdzie przygotowano i wydrukowano „Positio”, które obecnie oczekuje na zbadanie przez komisję teologiczną.
Fr. Damian-Gheorghe PĂTRAŞCU, postulator generalny
