Sługa Boży fr. Léon VEUTHEY OFMConv urodził się 3 marca 1896 r. w Dorénaz, małej górskiej wiosce we francuskiej części Szwajcarii, jako przedostatni z siedmiorga dzieci małżonków Jeana Pierre’a i Euphrosine. Został ochrzczony w parafii w Collonges i otrzymał imię Clovis Emmanuel. Od 5. do 15. roku życia uczęszczał do szkoły podstawowej w swojej rodzinnej miejscowości, a następnie kontynuował naukę w szkole średniej w Sion. W latach 1913-1920 pracował jako nauczyciel i został zapamiętany jako znakomity wykładowca.
W wieku 25 lat odczuł dojrzewające w nim żarliwe pragnienie nawrócenia i w związku z tym postanowił wstąpić do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. W latach 1921-1922 odbył nowicjat w Schwarzenbergu w Niemczech. Śluby czasowe złożył 19 października 1922 r., a śluby wieczyste 25 lipca 1925 r. Święcenia kapłańskie przyjął 16 sierpnia 1925 r.
W latach 1926-1945 sprawował różne i ważne obowiązki w Zakonie: nauczyciela w gimnazjum „St. Michel” we Fryburgu (Szwajcaria), wicerektora Międzynarodowego Kolegium Serafickiego przy via San Teodoro w Rzymie, profesora zwyczajnego teologii ascetycznej i mistycznej, historii religii i myśli św. Bonawentury, asystenta generalnego, wykładowcy filozofii w Ateneum „Propaganda Fide” w Rzymie.
Dnia 24 maja 1945 r. założył „Krucjatę Miłosierdzia” z siedzibą w Asyżu, której celem było szerzenie ducha służby wśród wiernych.
W latach 1946-1954 poznał Ruch Focolari w Rzymie i z tej znajomości zrodził się owocny związek, który urzeczywistnił się w 1950 r. wraz z powstaniem „Krucjaty Jedności”. W tym okresie sługa Boży prowadził serdeczny i pogłębiony dialog z wybitnymi przedstawicielami ruchu, zwłaszcza z założycielką Chiarą LUBICH.
W 1954 r. został przeniesiony do Bordeaux we Francji, gdzie przez 11 lat pełnił posługę wikariusza parafii. W tym okresie napotykał liczne trudności i musiał je przezwyciężać. W 1965 r. wrócił do Rzymu i objął obowiązek kierownika duchowego oraz profesora w Międzynarodowym Kolegium Serafickim (Seraphicum). Dnia 14 lutego 1971 r. przestał pełnić funkcję wykładowcy.
W 1969 r. rozpoczęła się droga cierpienia sługi Bożego spowodowana chorobą Parkinsona, która doprowadziła go do śmierci. Zmarł 7 czerwca 1974 r., w wieku 78 lat, w Poliklinice Gemelli w Rzymie. Pogrzeb odbył się 10 czerwca 1974 r. w bazylice świętych Dwunastu Apostołów w Rzymie. Został pochowany w grobowcu zakonnym na rzymskim cmentarzu Verano.
Fr. Léon był nie tylko cenionym filozofem, teologiem, mariologiem, pedagogiem, wielkim mistrzem życia duchowego i mistyki spekulatywnej, ale także człowiekiem głębokiego życia wewnętrznego, krzepiącym się nieustannym i silnym pragnieniem osiągnięcia świętości, co wyrażał w zachowywaniu Ewangelii za przykładem św. Franciszka i realizował w rodzinie franciszkańskiej, którą zawsze kochał i ubogacał swoim życiem. Czuł się dumny z przynależności do Zakonu, ponieważ znalazł duchowość franciszkańską odpowiednio dostosowaną do służby człowiekowi, Kościołowi i Bogu. Jej głębię przeżywał zwłaszcza w osobistych wzlotach duchowych, a przy tym widział w niej bezpieczną drogę powrotu do Trójcy Świętej.
Nieprzeciętna jest ludzka i duchowa sylwetka naszego współbrata, który w ciągu swoich 78 lat życia umiał połączyć zamiłowanie do literatury i poezji, filozofii i teologii, ascetyki i mistyki, kontemplacji i czynu. Z tego względu należy go uznać za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli franciszkanów w XX wieku.
Diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego Léona VEUTHEYA odbył się w latach 2002-2007 w Rzymie. „Positio” zostało opracowane i wydrukowane w 2010 r. Dyskusja w komisji teologicznej zaplanowana jest na 14 maja 2020 r.

Fr. Damian-Gheorghe PĂTRAȘCU, postulator generalny