Obecność OFMConv w świecie (I)

>> Prowincja św. Józefa Oblubieńca NMP w Rumunii << 

Według tradycji Zakon Braci Mniejszych był obecny na ziemiach rumuńskich od początku procesu ekspansji franciszkańskiej, czyli za życia samego św. Franciszka z Asyżu.
Oficjalnym dokumentem poświadczającym franciszkańskie ukierunkowanie na te tereny jest bulla Cum hora undecima (11 czerwca 1239 r.), wydana przez papieża Grzegorza IX, w której franciszkanie zostali poproszeni o udanie się na misję do narodów bułgarskiego, wołoskiego i kumańskiego. Szczególny punkt zwrotny nastąpił, gdy prefekci misji rumuńskiej, którzy rezydowali w Konstantynopolu, ponieważ byli również ministrami prowincjalnymi Wschodu i łacińskimi wikariuszami patriarchalnymi, musieli przebywać w Rumunii od 1650 r.
We współczesnej Rumunii pierwszą ustawą, biorącą pod uwagę utworzenie zakonów jako podmiotów prawnych, była „ustawa o kultach” z 1928 r. Na mocy art. 17 „ustawy o ratyfikacji konkordatu między państwem rumuńskim a Stolicą Apostolską” (12 czerwca 1929 r.) państwo uznawało osobowość prawną katolickich zakonów i zgromadzeń zakonnych, ale tylko jeśli ich członkowie byli Rumunami, a ich przełożony prowincjalny mieszkał w kraju. Niestety, dekretem z mocą ustawy nr 176 z dnia 3 sierpnia 1948 r. zakony w Rumunii, w tym prowincja św. Józefa Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Mołdawii, zostały zniesione, a wielu zakonników aresztowano i skazano na wieloletnie więzienie. Kapłani franciszkańscy kontynuowali swoją działalność jako proboszczowie w parafiach diecezjalnych do 1990 r., kiedy to prowincja została zreorganizowana pod kierunkiem fr. Gheorghe PĂTRAȘCU, który zarządzał prowincją podziemną, a także, za zgodą władz kościelnych, z udziałem innych zakonników, którzy pozostali przy życiu. Biskupstwo w Iași zwróciło zakonnikom wspólnoty parafialne w Luizi-Călugăra, Prăjești, Târgu Trotuș, Galați, Huși i Hălăucești, do których dodano placówki w Buruienești i Nisiporești. Cztery inne parafie, które należały do braci przed 1948 r., nie zostały zwrócone: Bacău, Fărăoani, Săbăoani i Adjudeni. Reorganizacja formacji rozpoczęła się w Nisiporești, gdzie proboszcz, fr. Petru ALBERT, otworzył szkołę przedteologiczną. W maju 1990 r. przyjęła ona około 60 młodzieńców, aby przygotować ich do wstąpienia do Zakonu. Jesienią tego samego roku, w Luizi-Călugăra, pierwsza seria nowicjuszy rozpoczęła przygotowania do złożenia ślubów symplicznych; w 1991 r. część pierwszej grupy braci profesów została wysłana na studia za granicę.
Prowincja rumuńska, po ponownym otwarciu w 1990 r., wysłała wielu studentów do różnych kolegiów we Włoszech, Austrii, Niemczech, Słowenii itd. i tam niektórzy pozostali w Zakonie franciszkańskim, a inni przeszli do duchowieństwa diecezjalnego. Bliskość języków rumuńskiego i włoskiego ułatwiała pracę w duszpasterstwie włoskim oraz inspirowanie się tą kulturą na misjach na Wschodzie, a następnie w Anglii, Irlandii, Francji, Hiszpanii, Portugalii, USA, Austrii, Niemczech, Szwajcarii itd.
W 2001 r. prowincja przejęła opiekę duszpasterską w sanktuarium maryjnym w Cacica; w 2002 r. rozpoczęła się obecność franciszkańska w Părâul Rece, gdzie dziś znajduje się ośrodek rekolekcyjny oraz nowicjat; w latach 2005-2006 zbudowano obecną kurię prowincjalną w Bacău; w 2006 r. wybudowano klasztor św. Antoniego z Padwy i centrum społeczne „Pacea” w Roman; w 2006 r. rozpoczęto posługę w stolicy i obecnie jest to klasztor o charyzmatycznym profilu, gdyż bracia są spowiednikami w katedrze, lecz przede wszystkim pracują z ludźmi ulicy; w 2008 r. otwarto klasztor-misję w Râșcani w Republice Mołdawii (obecnie zawieszony). Inne wspólnoty zostały otwarte w Transylwanii: w 2009 r. w Negrești Oaș i Chișineu-Criș. Od 2010 r. do prowincji należy również kustodia Bliskiego Wschodu i Ziemi Świętej.

Do jurysdykcji należy 221 profesów wieczystych, 9 profesów czasowych, a w skład wchodzą 24 klasztory, 3 domy filialne, 1 dom misyjny.

Rumunia:
BACǍU – klasztor, siedziba prowincji „Sf. Iosif soţul Preacuratei Fecioare Maria”
BUCUREŞTI – klasztor „Sf. Bonaventura”
BURUIENEŞTI – klasztor „Sf. Iosif Muncitorul”
CACICA – klasztor „Regina sf. Rozariu”
CAREI – klasztor „Sf. Anton de Padova” (obecność tymczasowo zawieszona)
CHIȘINĂU CRIȘ – klasztor „Adormirea Maicii Domnului”
GALAŢI – klasztor „Naşterea Sf. Ioan Botezătorul”
HǍLǍUCEŞTI – klasztor „Naşterea Sf. Fecioare Maria”
HUŞI – klasztor „Naşterea Sf. Fecioare Maria”
LUIZI CǍLUGǍRA – klasztor „Sf. Andrei Apostol”
NISIPOREŞTI – klasztor „Adormirea Maicii Domnului”
ORADEA – klasztor „Maica Domnului”
PÂRÂUL RECE – klasztor franciszkański „Sf. Treime”
PRǍJEŞTI – klasztor „Preasfânta Treime”
ROMAN – klasztor „Sf. Francisc de Assisi”
ROMAN – klasztor „Sf. Anton de Padova”
TÂRGU TROTUŞ – klasztor „Trupul şi Sângele Domnului”
VIIŞOARA – dom filialny klasztoru „Maica Unității”
ARAD – klasztor „Sf. Anton de Padova”
BAIA MARE – dom misyjny „Sf. Francisc”
CREVEDIA – dom filialny „Sf. Iosif, Muncitorul” (obecność zawieszona)

Republika Mołdawii:
RÂŞCANI – dom filialny „Sf. Francisc de Assisi” (obecność zawieszona)

Włochy:
L’AQUILA – klasztor „San Pio X”
CAMPOBASSO – klasztor „San Pietro, Apostolo”
TIRRENIA – klasztor „S. Francesco”

Niemcy:
GRABENSTÄT – klasztor „Sf. Maximilian”
CHIEMING – klasztor „Adormirea Maicii Domnului”
HAAR – klasztor „Sf. Conrad din Parzham”

Franciszkańskie Centrum Misyjne
Sekretariat generalny ds. animacji misyjnej